Koud!

Koud, nou dat viel op zich nog wel mee. Maar zonder petroleum en gas krijg je het wel koud. Geen voorraden aanleggen, want dat zijn we niet gewend en is ook niet nodig in Amsterdam. Het weerbericht niet geloven, want die hebben het toch altijd mis. En dan zit je opeens ingesneeuwd. Te gek, wakker worden en de stilte horen van de sneeuw. Mark is met de drone naar buiten gegaan en ik heb thee gedronken op het bankje boven het huis en voor me uit zitten staren. Op sommige plekken lag er sneeuw tot ver boven de enkels. Onze eigen sporen trekken omdat we de eerste en enige waren die over de weg liepen. En dierensporen vinden op plekken waar je het niet verwacht, ook heel dicht bij het huis. Na een dag of twee werd de weg een ijsbaan en gleed onze auto, “le monstre noir” een kant op die we niet wilden. Maar het gas en de petroleum waren op. Ons Renaultje bleek opeens de oplossing, want de weg naar Malviès Bas was wel ontdooit en met de Renault passen we door daar doorheen. Problem solved dus. Niks aan het handje en weer genieten.